《滿蒙漢合璧教科書》第五冊第四十一課 愚公移山

dehi emuci tacibure kicen, mentuhun gung alin guriburengge, 第四十一課　愚公移山

amargi alin i mentuhun gung, 北山愚公
uyunju se oho, 年九十
alin i ishun tehebi, 面山而居
terei tucire dosire ildun akū be ubiyafi, 惡其出入之不便也
ini juse omosi be gaifi, 率其子孫
damjan meihereme šoro jafame, 荷擔執畚
yangsame necihiyeki serede, 欲鋤而平之
birai mudan i mergen sakda injefi ilibume hendume, 河曲智叟笑而止之曰
asuru kai, 甚矣
sini mergen akū kai, 汝之不智也
sini ebereke se i funcehe hūsun i, 以汝之殘年餘力
alin i emu orho be efuleme muterakū sehe de, 曾不能毀山之一毛
mentuhun gung jabume, 愚公曰
tuttu waka, 不然
mini beye udu bucecibe, 我身雖死
jui bisire bini, 有子在焉
jui geli omolo be banjimbime, 子又生孫
omolo geli jui banjimbime, 孫又生子
jui i jui omolo i omolo, 子子孫孫
mohon wajin akū kai, 無窮匱也
alin oci nemerakū, 而山不加增
aide terei necihiyeme muterakūngge be sengguwembini. 何懼其不能平